Τέχνη και περιβάλλον

Οι καλλιτέχνες στη διάρκεια των κοινωνικοπολιτικών διεκδικήσεων της θερμής δεκαετίας του ’60, στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη στα πλαίσια της αμφισβήτησης του έως τότε καλλιτεχνικού κατεστημένου, άρχισαν να πειραματίζονται με νέους τρόπους αντίληψης και προβληματισμού απέναντι στο περιβάλλον και τα οικολογικά χαρακτηριστικά του. Έτσι το προσέγγισαν περισσότερο βιωματικά παρά αναπαραστατικά. Αντί δηλαδή να ζωγραφίζουν το τοπίο, οι καλλιτέχνες αυτοί δημιουργούν το ίδιο το τοπίο χρησιμοποιώντας φυσικά υλικά ακόμα και τις περιβαλλοντικές δυνάμεις όπως είναι τα καιρικά φαινόμενα, ο άνεμος, το νερό, το φως. Πολλές φορές οι εφήμερες κατασκευές αφήνονται στη φθορά του χρόνου ή «επιζούν» μόνο σαν καταγραφή χρονική μέσα από φωτογραφικές αλληλουχίες. Σήμερα πλέον, είναι κοινός τόπος και σε παγκόσμιο επίπεδο η συνειδητοποίηση και η ανησυχία για τα περιβαλλοντικά προβλήματα όπως είναι η ρύπανση, η υπερθέρμανση του πλανήτη, η εξαφάνιση των ειδών, οι κίνδυνοι από τις νέες γενετικές τεχνολογίες ή οι παγκόσμιες επιδημίες. Οι καλλιτέχνες, από την σκοπιά τους βάλλουν κατά του συστήματος μέσα από τα έργα τους, δημιουργούν νέες συλλογικές πολιτιστικές ανάγκες και υιοθετούν δυναμικούς ρόλους σε περιβαλλοντικά και κοινωνικά ζητήματα.

Έτσι αντιλαμβανόμαστε ότι στην τέχνη, το περιβάλλον αποτελεί κινητήριο μοχλό και μούσα εμπνέοντας τους ζωγράφους ή τους ποιητές. Σε όλες τις μορφές της Τέχνης αποτελεί έμπνευση και οι Καλές Τέχνες φανερώνουν την επιρροή οπού άσκησε σε όλους τους καλλιτέχνες με όποιο είδος Τέχνης κι αν ασχολούνται. Ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον δημιουργεί Μουσική, Ζωγραφική, Ποίηση, Γλυπτική, χορό, τραγούδι, θέατρο, αλλά και όλες οι μορφές τέχνης έχουν άμεση έμπνευση από το περιβάλλον.